ადამიანი არ არსებობს „თავისი“ სამყაროს გარეშე, ეს უკანასკნელი კი არსებობს ღვთიური ნებით, როგორც ადგილი, სახლი, სამყოფელი ადამიანისა, ცხოველებისა და ყველა ქმნილებისა.
მნიშვნელოვანია სწორედ გავიაზროთ ის ბიბლიური ზმნები, რომლებიც განსაზღვრავენ ადამიანის მანდატს ქმნილებაზე და რომლებიც, როგორც წესი, ითარგმნებიან როგორც: „იუფლეთ მასზე; იბატონეთ ზღვაში თევზებზე, ცაში ფრინველებზე, და ყოველ ცოცხალ არსებაზე, რაც კი მიწაზე იძვრის“ (დაბ. 1:28). ადამიანი უნდა იყოს ნაყოფიერი, იბრძოლოს სიკვდილის წინააღმდეგ და განამტკიცოს სიცოცხლე, თავი დაიმკვიდროს და იცხოვროს დედამიწაზე, მაგრამ ეს „ავსეთ დედამიწა“ შეუძლებელია ნიშნავდეს მის გათელვას. გავიხსენოთ ისრაელიანების მიმართება აღთქმულ მიწასთან: მათ უნდა დაესახლებინა ეს მიწა, ეცხოვრათ მასთან სავსე ურთიერთობით, ანუ ჰქონოდათ საკუთრებაში, დაემუშავებინათ და დაეცვათ. სწორედ ეს არის ებრაული ზმნა kavash-ის მნიშვნელობა – არა იმდენად „დაუფლება“, რამდენადაც მიწის პატრონობა სასიყვარულო, ჰარმონიულ და მოწესრიგებულ ურთიერთობაში. Read more »
