წმინდა პავლე მოციქულის სახელობის მართლმადიდებლური ღვთისმეტყველების ცენტრი  გულითადად ულოცავს ჩვენი ცენტრის ახალგაზრდა წევრს, იეროდიაკვან ლეონიდე ებრალიძეს ლიტურგიკის მაგისტრის ხარისხის მოპოვებას. მამა ლეონიდემ რომის აღმოსავლეთმცოდნეობის პონტიფიკალურ ინსტიტუტში წარმატებით დაიცვა სადისერტაციო თემა- ”Il rito gerosolimitano dell’ordinazione episcopale e il rito del intornizzazione del Kathalikos in Georgia durante i secoli.”  (”ეპისკოპოსად კურთხევის იერუსალიმური განგება და კათოლიკოსად აღსაყდრების განგება საქართველოში, საუკუნეთა მანძილზე”) მაგისტრატურის უმაღლესი შეფასებით (Summa cum laude) დახურვის შემდეგ, მ. ლეონიდე ჩაირიცხა ამავე ინსტიტუტის დოქტორანტურაში.

ჩვენი ცენტრი განსაკუთრებით ამაყობს ჩვენი ახალგაზრდა წევრის წარმატებით და წინსვლას უსურვებს მას.

პატივისცემით

წმინდა პავლე მოციქულის სახელობის მართლმადიდებლური ღვთისმეტყველების ცენტრი

,,გამოვთქვამთ ჩვენს გულისტკივილს იმ დამოკიდებულების გამო, რაც საინგილოში, კახის რაიონში, მდებარე ქურმუხის წმინდა გიორგის ეკლესიის მიმართ განხორციელდა. კერძოდ, აზერბაიჯანული გასართობი ტელეკომპანია „arb“-ის ეთერში გავიდა გადაცემა „ფერნანდო ქალაქშია“, რომლის ერთ-ერთი სიუჟეტი გადაიღეს ქურმუხის ტაძარში, სადაც ახალგაზრდა მამაკაცი ტაძრის საკურთხეველში შეუფერებელი მანერით „ასრულებს“ შუბერტის „ავე მარიას“.

სამწუხაროდ, ეს უკვე ჩვენთვის ცნობილი მეორე შემთხვევაა, როდესაც ამ ძეგლს უდიერად ექცევიან. შეგახსენებთ, რომ 2015 წელს ტელეკომპანია „atv“-მ მკრეხელური შინაარსის კლიპი სწორედ აქ გადაიღო.

ქურმუხის ეკლესია უდიდესი მადლისა და ძალის სალოცავია და ეს აღიარებულია, როგორც მართმადიდებლების, ისე მუსლიმთა მიერაც. ამიტომაც გაუგებარია და დიდად საწყენი, რომ შეუფერებელი ქმედებები ხდება ამ ტაძარში და მის საკურთხეველში.

ახლახან ინტერნეტ სივრცეში დაიდო ინფორმაცია იმის შესახებაც, როგორი დაუცველი და შეურაცხყოფილია ზაქათალის რაიონში მდებარე ერთ-ერთი ტაძარიც.

მივმართავთ აზერბაიჯანის ხელისუფალთ და ვთხოვთ სულიერ ლიდერს, _ მის აღმატებულება შეიხ ულ-ისლამ ალაჰ შუქურ ფაშა-ზადეს, დროულად მოხდეს ფაქტების მოკვლევა და სათანადო ზომების მიღება არსებული დამოკიდებულების აღმოსაფხვრელად.

ვიმედოვნებთ, ჩვენს ქვეყნებსა და რელიგიურ ლიდერთა შორის არსებული მეგობრული დამოკიდებულება მდგომარეობის დროულად გამოსწორების წინაპირობა იქნება.”

წყარო: http://patriarchate.ge

ავტორი: თეიმურაზ ბუაძე

 ( სტატია ჟურნალიდან “გული გონიერი”) 

სიკეთესა და ბოროტებას შორის მართებული არჩევანის გაკეთების უნარი ჩვენი მორალური ცხოვრებისა და, აქედან გამომდინარე, ადამიანური ყოფის საფუძველია. ამ უნარს „სიბრძნეს“ უწოდებენ. ადამიანები ძველთაგანვე ესწრაფვოდნენ მის დაუფლებას. ეს სურვილი გახდა ფილოსოფიის დაბადების მიზეზი და მასვე უნდა ვუმადლოდეთ თავად ტერმინ „ფილოსოფიის“ გაჩენასაც (ეს უკანასკნელი ორი ბერძნული სიტყვისგან: „ფილო“ და „სოფიასგანაა“ შედგენილი. პირველი სიყვარულს ნიშნავს, მეორე – სიბრძნეს). ანტიკური ცნობის თანახმად, პითაგორას, რომელიც დასავლური ფილოსოფიური ტრადიციის მამად მიიჩნევა, ერთხელ უთქვამს, რომ მას სიბრძნის ფლობის პრეტენზია არ გააჩნდა, თუმცა ცხოვრების უმთავრეს მიზანს მისკენ სწრაფვასა და სიყვარულში ხედავდა. სწორედ ამ კონტექსტში გამოიყენა პითაგორამ პირველად სიტყვა „ფილოსოფია“ და გასაკვირიც არ უნდა იყოს, რომ მას შემდეგ ეს ღრმა ეტიმოლოგიის მქონე ტერმინი ცხოვრების ეგზისტენციალური საზრისის ინტელექტუალური ძიებისა და ფუნდამენტური რელიგიური, სოციალურ-პოლიტიკური და კულტურული ფასეულობების დაფუძნების ხანგრძლივი ტრადიციის აღმნიშვნელი გახდა.

Read more »

ავტორი- ნიკოლოზ ღონღაძე

წყარო: https://www.palamacentre.com

I-ნაწილი

 თავი I

• 1.1  ცოდვის არსი წარმართულ ფილოსოფიაში

მსჯელობანი ცოდვის შესახებ ქრისტიანულ მოძღვრებაში სიახლე არ არის, ამის შესახებ ქრისტეს შობამდეც ბევრი დაწერილა. სანამ უშუალოდ წმინდა პავლე მოციქულის სწავლებებს წარმოვადგენდეთ, ზოგადად შევეხებით ქრისტეს შობამდე მოღვაწე წარმართ მოაზროვნეთა შეხედულებებს ამ საკითხზე, რაც მნიშვნელოვანია იმდენად, რამდენადაც შევიტყობთ, თუ როგორ შეიძლება ეფიქრათ მოციქულის ეპისტოლეთა ადრესატებს,  ანტიკური კულტურის  მემკვიდრეთ – პირველ ყოვლისა, თავად წმინდა პავლეს მიერ წარმართულ ქვეყნებში დაარსებული ქრისტეს ეკლესიების მრევლს, ახლადმოქცეულთ წარმართობიდან ქრისტიანობისკენ. ვფიქრობთ, რომ წმინდა პავლეს ამის გათვალიწინება  აუცილებლად მოუწევდა.

Read more »

წმინდა პავლე მოციქულის სახელობის მართლმადიდებლური ღვთისმეტყველების ცენტრის განცხადება

მასმედიის მიერ გუშინ (29.05.2017) გავრცელებული ინფორმაციით ჩვენი ცენტრის წევრები, საქართველოს ეკლესიაში მოღვაწე, თეოლოგიის დოქტორები თეიმურაზ ბუაძე და გოჩა ბარნოვი, რომლებიც არიან იმ სულ რამდენიმე ადამიანთაგანი, რომელთაც ხსენებული ხარისხი მოპოვებული აქვთ საზღვარგარეთ არსებულ ავტორიტეტულ უნივერსიტეტებში, და უკვე წლებია დგანან საქართველოს ეკლესიაში თეოლოგიის გამორჩეულ პედაგოგთა შორის, გახდნენ ყოვლად დაუსაბუთებელი და ამავდროულად ძალიან მძიმე ბრალდების მსხვერპლნი.

ჩვენს მკითხველს ვთავაზობთ წმ. გრიგოლ პალამას სახელობის მართლმადიდებლური ღვთისმეტყველების ცენტრის  მიერ ქართულად ნათარგმნ სააღდგომო ეპისტოლეებს სხვადასხვა მართლმადიდებელი ეკლესიის მეთაურთა სააღდგომო ეპისტოლეებს:

მსოფლიო პატრიარქის სააღდგომო ეპისტოლე-2017

სააღდგომო ეპისტოლე- 2017 წელი თეოდორე II პაპი და პატრიარქი ალექსანდრიისა და სრულიად აფრიკისა

რუმინეთის პატრიარქ დანიელის სააღდგომო ეპისტოლე 2017 წელი

ალბანეთის მთავარეპისკოპოს ანასტასიოსის სააღდგომო ეპისტოლე

ავტორი: პროტოპრესვიტერი გიორგი ფლოროვსკი

დოგმატური სწავლება ჩვენი მეოხის,ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის შესახებ მის ორ სახელში: ,,ღვთისმშობელსა“ (Theotokos) და „მარადქალწულშია“ (Aiparthenos) ასახული. ორივე ტერმინმა მსოფლიოსაეკლესიო კრებებზე მოიპოვა აღიარება. ეს დოგმატიასევე საეკლესიო წმინდა გარდამოცემის განუყოფელინაწილია. მაცხოვრის ქალწულისაგან განკაცების შესახებ ახალი აღთქმა პირდაპირმიგვითითებს. მრწამსში იესო ქრისტეს შესახებ წერია: „ხორცნი შეისხნა სულისაგანწმიდისა და მარიამისაგან ქალწულისა და განკაცნა“. ეს მხოლოდ ისტორიული ფაქტისკონსტატაცია არ არის, ეს სარწმუნოების პირდაპირი აღსარებაა. სახელი „მარადქალწული“ V მსოფლიო კრებაზე (553 წ.) იქნა მიღებული და „ღვთისმშობელი“ – უფრო მეტია, ვიდრექების ან რაიმე დიდების აღმნიშვნელი სიტყვა. ეს არის ქრისტიანობის ერთ სიტყვაშიმოცემული დოგმატური შინაარსი. 431 წლამდე, ეფესოს კრებამდეც კი, ქრისტიანულსამყაროში სიტყვა „ღვთისმშობლის” აღსარება, ჭეშმარიტი ქრისტიანობის ნიშანი იყო.

გრიგოლ ღვთისმეტყველი ასე აფრთხილებს კლიდონიას: „ვინც მარიამსღვთისმშობლად არ აღიარებს, ის ღვთისათვის უცხოა“ (EEPIST. 101).ყოვლადწმინდამარიამის ამ სახელით ხშირად სარგებლობენ IV საუკუნის და სავარაუდოდ III საუკუნის მამებიც,მაგალითად, თუ დავუჯერებთ სოკრატე სქოლასტიკოსს, ასეთ მამათა შორის ორიგენეც იყო (Hist. Eccl. 7:32).ნესტორი და მისი მომხრეები კი ქრისტიანულ აზროვნებაში, უკვე ტრადიციადდამკვიდრებულ ამ ტერმინის უარყოფას ცდილობდნენ.

Read more »

ავტორი: არქიმანდრიტი კირილე ჰოვორუნი

თარგმნა იეროდიაკვანმა ლეონიდე ებრალიძემ

ითვლება, რომ ინდულგენციები – სპეციალური სიგელები ცოდვათაგან განტევების შესახებ – დასავლური ქრისტიანობის სახასიათო მოვლენაა. როგორც ცნობილია ინდულგენციებით ვაჭრობა იქცა კიდეც XVI საუკუნეში რეფორმაციის ერთერთ მიზეზად.

ის ფაქტი კი, რომ ინდულგენციები აღმოსავლეთშიც არსებობდნენ, გაცილებით ნაკლებად არის ცნობილი[1], უფრო მეტიც, რეფორმაციამ ვერ შეცვალა მათი პოპულარობა მართლმადიდებლობაში. მაგალითად, XVIII საუკუნის დასაწყისში იერუსალიმის პატრიარქი დოსითე ნოტარისი (1641-1707) წერდა ინდულგენციებზე, როგორც ყველასათვის ცნობილ უძველეს ტრადიციაზე: “აღამაღლა ძველი ტრადიცია, რომელიც ყველასათვის არის ცნობილი, რომ უწმიდესი პატრიარქნი აძლევდნენ ეკლესიის ერს სიგელს ცოდვათა განტევების შესახებ (συγχωροχάρτιον)[2]”.

Read more »