Blog Archives

რელიგია და პოლიტიკა

23/04/2019

თეიმურაზ ბუაძე

( სტატია ჟურნალიდან “გული გონიერი”)

„გული გონიერის“ ამჟამინდელი ნომერი რელიგიის სხვადასხვა ასპექტს ეხება. ადამიანი თვით ყველაზე უფრო ღრმა, შინაგან რელიგიურ განცდებს, რელიგიური ფასეულობებისადმი მისწრაფებას, სულიერ თავისუფლებას, ზნეობრივ პრინციპებს და ა. შ. სხვა ადამიანებთან მიმართებით, და აქედან გამომდინარე, სოციალური ყოფის კონტექსტში ავლენს. შეუძლებელია ეს ასე არ იყოს, რადგან ადამიანი თავისი ბუნებით სოციალური არსებაა, ჩვენი პიროვნული თვითცნობიერება, განვითარება, მსოფლმხედველობრივი ორიენტირების ჩამოყალიბება სოციალურ გარემოში მიმდინარეობს, სოციალური ყოფა სძენს შინაარსს ფუნდამენტურ ცნებებს, რომლებიც ჩვენს რელიგიურ, ინტელექტუალურ და ზნეობრივ ცხოვრებას განსაზღვრავს.

საუბარი პედაგოგიკაზე

10/04/2019

By Orthodox Theology

ავტორი: პროტოპრესვიტერი ალექსანდრე მენი

სხვა ყველაფერთან ერთად ალექსანდრე მენს იცნობენ, როგორც ბრწყინვალე პედაგოგს. ბავშვთა სულიერ-რელიგიური აღზრდა და განათლება ყოველთვის იყო მისი საზრუნავი. წარმოდგენილ საუბარში მოცემულია მამა ალექსანდრეს განაზრებები აღზრდის შესახებ; იგი საუბრობს პედაგოგიური კადრების მომზადების დონეზე და იმის შესახებ, თუ რა არის მასწავლებელი ძველი და თანამედროვე გაგებით.

საუბარი 1990 წლის 17 ოქტომბერს რუსეთის ცენტრალური ტელევიზიით იქნა ნაჩვენები მისი ხსოვნისადმი მიძღვნილი გადაცემის სახით, ამიტომ პუბლიკაციაში ზეპირი მეტყველების ცალკეული თავისებურებები გამოსჭვივის. (მთარგმნელის წინასიტყვაობა)

„ქრისტეს მასწავლებლად უხმობენ, ამ სიტყვის განსაკუთრებული გაგებით. ის მოძღვარი, დამრიგებელი, მასწავლებელია. ეს სიტყვა სახარების დროინდელ მოვლენათა თანამედროვეების მიერ არ არის გამოგონილი. მოძღვარს, მასწავლებელს მრავალ ადამიანს ეძახდნენ, რომელთაც ადამიანთათვის უმაღლესი სულიერი ღირებულებები უნდა მოეტანათ და დაემკვიდრებინათ მათს ცხოვრებაში. ისინი ინფორმაციის გადამცემები არ იყვნენ. დღეს, სამწუხაროდ, მასწავლებელი ინფორმაციის გადამცემად იქცა მხოლოდ, რომლის შეცვლა ადვილად შეუძლია კომპიუტერს, რომელიც მოსწავლეს ამოწმებს და მთელ რიგ ცოდნას გადასცემს, უფრო სწორად, ატყობინებს.

მართლმადიდებლობის სოციალური კონცეფცია

31/01/2019

By Orthodox Theology

ავტორი: დეკანოზი ალექსანდრე მენი

„ცნობილია, რომ პროტესტანტიზმს, მაგალითად, თავისი სოციალური დოქტრინა აქვს და ამჟამად პროტესტანტმა კონსერვატორებმა იმის შესახებ დააყენეს საკითხი, რომ ქრისტიანი უნდა ჩაერთოს პოლიტიკაში. ისინი მიიჩნევენ, რომ სახელმწიფოსაგან ეკლესიის გამოყოფა ყალბი იდეაა და პოლიტიკაში ჩართვა აუცილებელია. მათ მხარს ამერიკელი მილიონერებიც უჭერენ. ჩემი აზრით, სწორია პოლიტიკური ცხოვრების სულიერი ღირებულებებით განსაზღვრა, მაგრამ ეს აბსტრაქტული იდეაა. კონკრეტულ ცხოვრებაში აღმოჩნდება, რომ ნებისმიერი პოლიტიკა, მემარჯვენე თუ მემარცხენე, ყალბია, სიყალბის ნიშნის მატარებელია. ტყუილუბრალოდ არ ამბობენ, რომ პოლიტიკა ბინძური საქმეა. პოლიტიკა საშინლად პრაგმატულია. მას არ აინტერესებს ადამიანი, მისი საზრუნავი მხოლოდ ინტერესებია. პოლიტიკა, როგორც წესი, ამორალურია: „გამარჯვებულებს არ სჯიან“ და შემდეგ „ისტორიკოსები ყველაფერს გამართლებას მოუძებნიან…“ ამერიკელი ქრისტიანები, რომლებიც ახლა თავგამოდებით მიისწრაფვიან პოლიტიკაში, აუცილებლად გაისვრებიან, რაც უკვე დაწყებულია, ამიტომ ცნობილი მქადაგებლები, ისეთი, როგორიც ბილი გრემია, წვალობენ. მათ სურთ, რომ გავლენა ჰქონდეთ საზოგადოებაზე ( რაც კანონზომიერი და მართებულია), მაგრამ, მეორე მხრივ, როდესაც მათ პოლიტიკური ინტრიგების ხორცსაკეპში ატარებენ, ისინი გრძნობენ, რომ, უბრალოდ, ეშმაკის კლანჭებში აღმოჩნდნენ.

დრო და მარადისობა

25/12/2018

By Orthodox Theology

ავტორი: თეიმურაზ ბუაძე (სტატია ჟურნალ “გული გონიერიდან”)

ადამიანი შექმნილია, რათა მარადისობისკენ ისწრაფოდეს და ცხოვრობს დროში; პირველთან შეხება მას უიშვიათეს, ღვთივკურთხეულ მომენტებში ეძლევა, მეორე კი მისი ყოველდღიური გამოცდილების ნაწილია, მაგრამ მარადისობაც და დროც მისთვის საიდუმლოდ რჩება. აქ შეუძლებელია არ გაგახსენდეს ნეტარი ავგუსტინეს კარგად ცნობილი, პარადოქსული ფრაზა: დრო მხოლოდ მანამ მგონია ჩემთვის კარგად ცნობილი, ვიდრე მის ახსნას მომთხოვენო. დიდი მღვდელმთავარი, პლატონისა და ქრისტიანი ღვთისმეტყველი მამების დარად, იმასაც ამბობს, რომ დრო მარადისობის ხატია, რაღაც აზრით მის „ანარეკლს“ წარმოადგენს და, აქედან გამომდინარე, მისგან დამოუკიდებელი თავისთავადი არსებობა არ გააჩნია. ეს ჭეშმარიტება, რომლის გაგება მხოლოდ ღრმა მისტიკური ინტუიციითაა შესაძლებელი, ცხადად ეწინააღმდეგება ჩვენს ყოველდღიურ ინტუიციას. ამიტომაც გვეჩვენება დიდი იპონიელი მღვდელმთავრის ფრაზა ასეთი პარადოქსული.

ქართულ-უკრაინული ავტოკეფალია: პარალელები ასი წლის შემდეგ

16/11/2018

By Orthodox Theology

ავტორი: მღვდელ-მონაზონი ლეონიდე ებრალიძე
წინამდებარე ნაშრომის მიზანს არ წარმოადგენს საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენის ისტორიის დეტალებში შესვლა, რამდენადაც ამ თემაზე გასული წლების განმავლობაში, საზოგადოებისთვის დიდწილად ხელმისაწვდომი,უამრავი ლიტერატურა შეიქმნა. გვსურს მკითხველს შევახსენოთ ზოგიერთი პარალელი, ასი წლის წინანდელ საქართველოს ისტორიასა და უკრაინის თანამედროვეობას შორის.

ინტერვიუ მთავარეპისკოპოს იობთან (გეჩა), უკრაინის ეკლესიის ავტოკეფალიის შესახებ

17/09/2018

By Orthodox Theology

უკრაინის ეკლესიის ავტოკეფალიის მინიჭების მზადების პროცესი უკვე პრაქტიკულ დონეზეა. ამან რუსეთის მართლმადიდებელი და უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის (მოსკოვის საპატრიარქო) წარმომადგენლებში ბევრი უარყოფითი ემოცია გამოიწვია, მათ (ეკლესიებმა, ნ.ბ.), მსოფლიო საპატრიარქო და პატრიარქი ბართლომეოსი «პაპიზმის ერესში» და სხვა ადგილობრივი მართლამადიდებელი ეკლესიის შიდა საქმეებში ჩარევაში დაადანაშაულეს, ამის გამო ახალი, შიდა მართლმადიდებლური სქიზმაც მწიფდება. მსგავსი აგრესიული ბრალდებები არ შეიძლება დედაეკლესიისაგან, მსოფლიო საპატრიარქოსაგან, უპასუხოდ დარჩეს. «ცერკვარიუმი» (Cerkvarium) მადლობას უხდის ტელმესუს არქიეპისკოპოს იობს (გეჩა), იმ მწვავე საკითხების განმარტებისათვის, რომელიც მორწმუნე მართლამადიდებელებს აშფოთებს.

მეუფე, მოსკოვის საპატრიარქო მიიჩნევს, რომ ავტოკეფალიის მოთხოვნა მხოლოდ ეკლესიის კანონიკური პრეროგატივაა და ყველაფერი დანარჩენი “სქიზმის ლეგალიზაციაა”, მაგრამ ეკლესიათა ყველა ბოლო ავტოკეფალია კონსტანტინოპოლისგანაა მიღებული, რაც ძალინ რთული და მტკივნეული პროცესი იყო. არსებობს კი რამე აღიარებული კანონები ავტოკეფალიისათვის, ვინ ვის უნდა მიმართოს, როგორ და როდის? ამ ყველაფრის გათვალისწინებით, საკითხზე ყველაზე დიდი გამოცდილება კონსტანტინოპოლშია.

თუ მართლმადიდებელი ეკლესიის ისტორიას შეისწავლით ტექსტებისა დადოკუმენტების მიხედვით და არა მითებისა და ყალბი ისტორიოგრაფიის შექმნით, აშკარა იქნება, რომ აბსოლუტურად ყველა თანამედროვე ავტოკეფალია მსოფლიო საპატრიარქოს მიერაა გამოცხადებული. მაშინაც კი, თუ ავიღებთ რუსეთში მართლმადიდელური ეკლესიის ისტორიას, ვნახავთ რომ მათი ავტოკეფალიურობა 1448 წელსაა თვითგამოცხადებული, როდესაც მოსკოვმა მიტროპოლიტი იონა დამოუკიდებლად, კონსტანტინოპოლის საპატრიარქოს თანხმობის გარეშე აირჩია.

უკრაინის ეკლესიის ავტოკეფალიის შესახებ

03/09/2018

By Orthodox Theology

ავტორი : თეიმურაზ ბუაძე

ის ვინც ამბობს, რომ:
1. რუსეთის ეკლესია უკრაინის ეკლესიის “დედა ეკლესიაა”;
2. უკრაინის ეკლესიის ავტოკეფალიის აღიარება შეუძლებელია, თუ ამას რუსეთის “დედა ეკლესია” არ გააკეთებს;
3. ჩვენ მხოლოდ მაშინ უნდა ვაღიაროთ მისი ავტოკეფალია, თუ “მსოფლიო ეკლესია თავის სავსებაში”, ანუ ყველა ადგილობრივი ეკლესიები ერთსულოვნად, უნისონში დათანხმდება კონსტანტინეპოლის პატრიარქის გადაწყვეტილებას, უბრალოდ, სიტყვასიტყვით იმეორებს იმას, რასაც რუსეთის ეკლესიის მომხრეები ამტკიცებენ და აწყობთ (მოსკოვი არ აპირებს და საკუთარი ნებით არც არასოდეს აღიარებს უკრაინის ავტოკეფალიას და ისიც იცის, რომ მასზე დეფაქტო დაქვემდებარებული ადგილობრივი ეკლესიები ამას ვერ გაბედავენ და არ გააკეთებენ).

ეს სამი პუნქტი სხვა არაფერია თუ არა მსოფლიო პატრიარქის გადაწყვეტილების დაბლოკვის პროცედურული მცდელობა და ისინი გაუმართლებელია ისტორიული, კანონიკური და ეკლესიური თვალაზრისით, სხვას რომ თავი დავანებოთ.
1. კიევის ეკლესია გაცილებით უფრო ძველია ვიდრე მოსკოვის, ამიტომ მეორე პირველის “დედა” ვერ იქნება. კიევში მართლმადიდებლობა ბიზანტიიდან შევიდა, იქ პირველი მაღალი იერარქების უმრავლესობა ბიზანტიელი, ბერძნულენოვანი სასულიერო პირები იყვნენ, ამიტომ უკრაინის ეკლესიის დედა კონსტანტინეპოლია და არა მოსკოვი (ეს ასე იყო უმეტეს შემთხვევაში. კარგადაა ცნობილი, რომ თვით მოსკოვის უმაღლესი იერარქი, რომელიც ფერარა-ფლორენციის კრებას ესწრებოდა ბერძნულენოვანი სასულიერო პირი იყო; პირველ საუკუნეებში რომის პაპების დიდი ნაწილიც აღმოსავლური წარმოშობის იყვნენ; და საქართველოშიც კონსტანტინე იმპერატორმა მირიან მეფის თხოვნით, ჩვენთან ანტიოქიიდან გამოაგზავნინა ეპისკოპოსები და სასულიერო პირები).
2. მართლმადიდებელი ადგილობრივი, ნაციონალური ეკლესიების დიდმა ნაწილმა ავტოკეფალია xix-xx საუკუნეებში მიიღო, მაშინ, როდესაც ევროპული და ოსმალური იმპერიები დაინგრა. განთავისუბლებული, დამოუკიდებლობა აღდგენილი ნაციონალური სახელმწიფოების ეკლესიების იერარქიას ბუნებრივად აღარ სურდა, იმპერიული მიტროპოლიებისადმი მორჩილება,ამიტომ სქიზმების თავიდან ასაცილებლად, კონსტანტინეპოლის საპარტიარქო აძლევდა ხოლმე მათ ავტოკეფალიას. კონსტანტინეპოლის საპატრიარქოს სახვა ეკლესიებისადმი ავტოკეფალის მინიჭების ან მათი აღიარების უზარმაზარი კანონიკური გამოცდილება აქვს და უამრავ ასეთ კანონიკურ პრეცენდენტს იცნობს, მოსკოვის საპატრიარქოსგან განსხვავებით,ამიტომ ამ საკითხში კონსტანტინეპოლი უფრო სანდოა ვიდრე მოსკოვი. როცა თავად მოსკოვის, ისევე როგორც სერბეთის, ბულგარეთის, საქართველოს, რუმინეთის და ა. შ. ეკლესიები იღებდნენ ავტოკეფალიას, არავის გაუმართავს ამ საკითხთან დაკავშირებით პლებისციტი “მსოფლიო ეკლესიის” უმაღლეს იერარქებს შორის. ავტოკეფალიას ყოველთვის კონსტანტინეპოლის ეკლესია ანიჭებდა.
3. “მსოფლიო ეკლესია” და მისი “სისავსე” მისტიკური და საკრამენტალური კატეგორიაა და არა ადმინისტრაციული, რომელმაც ამა თუ იმ ეკლესიის ავტოკეფალიის ცნობასთან დაკავშირებით ერთსულოვანი გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს. მსოფლიო ეკლესიის ერთადერთ ორგანოდ მართლმადიდებლური ეკლესიოლოგია მსოფლიო კრებებს მიიჩნევს და რომელიმე ადგილობრივი ეკლესიის ავტოკეფალიის აღიარება “მსოფლიო ეკლესიის სისავსის” დემონსრაციას რომ საჭიროებდეს, მეშვიდე მსოფლიო კრების შემდეგ არავის არ უნდა მინიჭებოდა ავტოკეფალია. ამის მიუხედავად კონსტანტინეპოლის პატრიარქმა მოსკოვის პატრიარქს შესთავაზა კრეტის კრებაზე შეთანხმებულიყვნენ ავტოკეფალიის მინიჭების პროცედურულ საკითხებზე. ამაზე მოსკოვმა უარი განაცხადა და ახლა უკრაინის საკითხის მოსაგვარებლად რაღაც “საერთაშორისო საეკლესიო კონფერენციების” მოწყობის აუცილებლობაზე იწყებს საუბარს.
თუ ჩვენი ეკლესია სწორ ისტორიულ გადაწყვეტილებას არ მიიღებს ჩვენ სქიზმის რეალური საფრთხის წინაშე აღმოვჩნდებით. მე იმედი მაქვს, რომ ამ პოსტით ჩემი და ბევრი სხვა თეოლოგის აზრს გამოვხატავ, რომელიც თანხმობაში არაა ერთ-ერთი, მისი დამსახურებებისა და ასაკის გამო პატივსაცემი მიტროპოლიტის კერძო შეხედულებასთან. ძალიან საშისი და სავალალო იქნებოდა, თუ მის კერძო შეხედულებას ბევრი მხარდამჭერი ეყოლებოდა წმინდა სინოდში.

წყარო

რუსეთის პატრიარქის ვიზიტი ფანარში

31/08/2018

By Orthodox Theology

მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქი, უნეტარესი კირილე, დღეს დილით ფანარში (კონსტანტინოპოლის რაიონი) ჩავიდა, სადაც განთავსებულია მსოფლიო საპატრიარქო.

რუსეთის ეკლესიის პრიმატი შეხვდა მსოფლიო პატრაირქს ბართლომეოსს, რათა განიხილონ მათი საერთო ინტერესების თემები, ხოლო დისკუსიიის დომინანტური თემა იქნება უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესია.

მოსკოვის პატრიარქს თან ახლავს საგარეო ურთიერთობების დეპარტამენტის თავმჯდომარე, მიტროპოლიტი ილარიონი (ალფეევი).

მისასალმებელი სიტყვით, კონსტატნტინოპოლის მსოფლიო პატრიარქმა პატრიარქ კირილის კონსტანტინოპოლში ვიზითთან დაკავშირებით სიხარული გამოხატა.
„ჩვენ მოხარულები ვართ მივესალმოთ აქ, მსოფლიო საპატრიარქოში, მისი უნეტარესობა და უწმინდესობა მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქ კირილეს, თავის დელეგაციასთან ერთად.

„ჩვენ გვჯერა დიალოგის, რადგან პოლიტიკორი ლიდერები თავიანთი ქვეყნის პრობლემებს დიალოგის მეშვეობით აგვარებენ. უფრო მეტად ჩვენ, რელიგიურმა ლიდერებმა უნდა გამოიყენონ ეს პროვიდენციალური ინსტრუმენტი დიალოგისა არსებული პრობლემების მოსაგვარებლად“ – აღნიშნა პატრიარქმა ბართლომეოსმა (Romfea-ს თანახმად).

თავის მხრივ, რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის პატრიარქმა მადლობა გადაუხადა „შესაძლებლობისათვის შეხვედროდა მის უწმინდესობას და წმინდა სინოდის წევრებს“.

„ყველა დროში, ჩვენი ეკლესიები ხვდება გარე სამყაროდან წარმოქმნილ პრობლემებს, მაგრამ ჩვენ ყოველთვის ვპოულობთ პასუხებს ღმრთის დახმარებით, და ჩვენ ვიცით, როგორ გადავჭრათ ეს პრობლემები“ – თქვა პატრიარქმა კირილმა.

„თქვენ სწორად აღნიშნეთ დიალოგი და აღწერეთ ძალიან ლამაზი სიტყვებით, მაგრამ მე ვფიქრობ, რომ დიდი განსხვავებაა პოლიტიკოსებს შორის დიალოგსა და იმ დიალოგს შორის, რომელსაც ჩვენ ვაწარმოებთ.“

„პოლიტიკოსების დიალოგში, თითოეული მათგანი იცავს თავიანთი ქვეყნის ინტერესებს, მაგრამ დიალოგი ეკლესიის ფარგლებში განსხვავებულია, ის სულიერია. მართალია, ჩვენ ეკლესიებს წარმოვადგენთ, ჩვენ გვაქვს მისია ღმრთისგან, რათა შევინარჩუნოთ ეკლესიის ერთობა.“ – თქვა პატრიარქმა კირილმა.

ორი პატრიარქი ბოლოს ერთმანეთს შეხვდა 2016 წლის პრიმატთა სინაქსისზე, რომელიც წმინდა და დიდი კრების მოსამზადებლად შეიკრიბა.

პატრიარქების შეხვედრა ფეისბუქით პირდაპირ ეთერში შუქდებოდა.

ამ ეტაპზე ვრცელდება ინფორმაცია, რომ 4 საათიანი საუბრისა და დისკუსიის შემდეგ, პატრიარქ კირილის შემოთავაზებაზე, დაწყებულიყო ახალი დეალოგი, შექმნილიყო კომისიები, რომლებიც შეისწავლიდა აღნიშნულ საკითხს, ყოვლადუწმინდესმა ბართლომეოსმა უპასუხა: „მადლობა, მაგრამ ავტოკეფალიის საკითხი უკვე გადაწყვეტილია, ჩვენ ვაგრელებთ სვლას წინ“ (“Ευχαρίστως αλλά η Αυτοκεφαλία είναι ειλημμένη απόφαση για εμάς και προχωράμε”)

ბერძნული წყაროები

http://www.romfea.gr

https://fanarion.blogspot.com/

სხვა წყარო: basilica.ro

ქართული წყარო

10 წელი აგვისტოს ომიდან – საოკუპაციო ხაზთან ახლოს, სოფელ აძვში ჯვარი აღიმართა

09/08/2018

By Orthodox Theology

აგვისტოს ომიდან 10 წლის თავზე, რუსულ მავთულხლართებთან ახლოს ქართული ჯვარი აღიმართა. ეს ტერიტორია, საკმაოდ ახლოს მდებარეობს ე.წ. საოკუპაციო ხაზთან.

საოკუპაციო ხაზთან ახლოს, სოფელ აძვში მდებარე სამების ეკლესიასთან სიმბოლო სინოდის წევრებმა აკურთხეს. სამების ეკლესიაში გორისა და ატენის მიტროპოლიტმა მეუფე ანდრიამ იქადაგა,

პროცესიას ვატიკანის ელჩი, არქიეპისკოპოსი ჟოზე აველინო ბეტანკური დაესწრო.

„10 წელი შესრულდა აგვისტოს მოვლენებიდან და ჩვენ, სოფელ აძვში აღვმართეთ ჯვარი. ჯვარი არის სიმბოლო, ბოროტებაზე გამარჯვების და ჯვარცმას შემდგომ მოყვა აღდგომა. ჩვენც ამ მოლოდინში ვართ. ჩვენ გვწამს, რომ ბოროტება დამარცხდება. ჩვენ არ ვართ მტერი არავისთვის. თუ ვიღაცა გვმტრობს ჩვენ, კიდევ ერთხელ ვამბობთ, რომ ჩვენ გვინდა მშვიდობიანი თანაარსებობა,“ – განაცხადა გორისა და ატენის მიტროპოლიტმა მეუფე ანდრიამ.

ჯვრის აღმართვაზე სამების ეკლესიაში შეიკრიბნენ სოფელ აძვისა და სხვა მიმდებარე სოფლების მცხოვრებლები. ადგილობრივები ამბობენ, რომ ისინი ამ ტერიტორიაზე დიდი ხანია არ ყოფილან, რადგან ეკლესია მავთულხლართებთან ახლოს მდებარეობს.

ჯვრის აღმართვას დაესწრო ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრის მოადგილე, მამუკა ცოტნიაშვილი.

„ადამიანებს არ უნდა დაგვავიწყდეს ის ეპოქა, რომელიც დაახლოებით 10 თუმდაც 15 ან 20 წლის წინ არსებობდა ამ რეგიონში,“ – აღნიშნა მამუკა ცოტნიაშვილმა.

„შიშის ქვეშ ვცხოვრობთ. იქით რომ გვესმის სროლის ხმა, ბევრჯერ მიფიქრია, რომ საცაა აქეთ გადმოვლენ და 2008 წელი განმეორდება,“ – აღნიშნა სოფელ აძვის მცხოვრებმა, ნინო თომაშვილმა.

სასულიერო პირები ამბობენ, რომ ჯვრის აღმართვის შემდეგ, წმინდა სამების ეკლესია სოფელ აძვში, რომელიც დიდი ხნის განმავლობაში უმოქმედო იყო, ახლა აქტიური გახდება და ის მორწმუნეებს ე.წ. საოკუპაციო ხაზის მიმდებარე სოფლებიდან მიიზიდავს.

წყარო

უნათლავ ჩვილთათვის წესის აგება რუსეთში სავალდებულო გახდა

17/07/2018

By Orthodox Theology

რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდა სინოდმა უნათლავი ჩვილებისთვის წესის აგების გადაწყვეტილება მიიღო, რომლის შესრულება სავალდებულო იქნება. ამის შესახებ მოსკოვისა და სრულიად რუსეთის პატრიარქის პრესმდივანმა მღვდელმა ალექსანდრე ვოლკოვმა განაცხადა.

„როგორც იცით, ადრე ეკლესიას არ ჰქონდა შესაძლებლობა წესი აეგო უნათლავი ჩვილებისთვის. ხდება, ხოლმე, როდესაც ისინი გარდაცვლილი იბადებიან; ისეც ხდება, რომ სიცოცხლის პირველსავე საათებში ან დღეებში უეცრად გარდაიცვლებიან სხვადასხვა გარემოებათა გამო. რა თქმა უნდა, მგლოვიარე მშობლები მოდიან ტაძარში და მღვდელმსახურებს სთხოვენ, რაიმე სახის წესი აუგონ გარდაცვლილს, ეძებენ ნუგეშს“ – განაცხადა სასულიერო პირმა.

მისი თქმით, გარდაცვლილი ჩვილის სულის მდგომარეობის საღვთისმეტყველო გაგება ბოლომდე არ არის განსაზღვრული, ამ საკითხზე სხვადასხვა თვალსაზრისია, მაგრამ „ყველა შემთხვევაში, იმ ფორმით წესის აგება, რომლითაც ის მიესადაგება გარდაცვლილს შეგნებულ ასაკში, დაკავშირებულია, პირველ რიგში, ცოდვათა მიტევების ლოცვასთან. ამის გამოყენება არ შეიძლება უნათლავ ჩვილებზე, რომლებსაც შეუძლებელია ჰქონდეთ პირადი ცოდვები“ – დასძინა პატრიარქის პრესმდივანმა. მისი თქმით, სინოდის მიერ დაწესებული წესი მოწოდებულია მშობლებისადმი დასახმარებლად, რომლებიც დამწუხრებულები არიან თავისი შვილის გარდაცვალებით და გახდება „სიყვარულის ღვთისმსახურება“ მარტო დარჩენილებთან მიმართებაში.

რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესია პირველი არ არის, ვინც მოუნათლავი ბავშვების შესახებ მსგავსი დადგენილება მიიღო. სინოდმა სხვა ადგილობრივ ეკლესიათა გადაწყვეტილებებიც ახსენა: “საბერძნეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა სინოდმა 2001 წლის 3 ივლისს დაამტკიცა და ეპარქიებში გამოსაყენებლად გაგზავნა ქრისტიანი მშობლების მოუნათლავი შვილის დაკრძალვის წესი. 2015 წლის ოქტომბერში ამერიკის მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა სინოდმა დაამტკიცა ლოცვის წესი მუცელში მოწყვეტილთა და მკვდრადშობილთათვის, რომელიც შეიცავდა ლოცვას როგორც გარდაცვლილი ბავშვის მშობელთა ნუგეშისთვის, ისე გარდაცვლილის სულისთვის. და ბოლოს, 2018 წლის 6 თებერვალს კვიპროსის მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა სინოდმა დაამტკიცა ლიტურგიული მოხმარებისთვის წეს-განგება გარდაცვლილ უნათლავ ყრმათა შესახებ”, – ნათქვამია სინოდის დადგენილებაში.

წყარო: http://www.patriarchia.ru/

1. ქართული წყარო

2. ქართული წყარო

სინოდალური წეს-განგება (რუსულ ენაზე)

წყარო

Последованиео усопших младенцех, не приемших благодати святаго Крещения

Творит священник: Благословен Бог наш…

Трисвятое по Отче наш. Яко Твое есть Царство…

Священник: Миром Господу помолимся: и прочая, на своем месте приложи:

О рабех Божиих имярек и имярек, страждущих от лишения младенца, и о всем доме и сродницех их, и о еже утешитися им, Господу помолимся.

Лик: Господи, помилуй.

О еже помиловати Господу Богу Своих рабов по благосердию Своему и простити им всякое прегрешение, даруя им исцеление и покой душ и телес, Господу помолимся.

Господи, помилуй.

О еже не отвратити Господу Богу лица Своего от страждущих рабов Своих, но восприяти молитвы, нами ныне за них приносимыя, Господу помолимся.

Господи, помилуй.

О еже исцелити всякую болезнь и печаль их посещением благодати Утешителя Духа, Господу помолимся.

Господи, помилуй.

О еже Милостивому Господу услышати вопль недостойных рабов Своих, якоже услышал есть жену хананейску, вопиющу к Нему, и исцелити и утешити страждущия рабы Своя, Господу помолимся.

Господи, помилуй.

Аще мертв родися: О еже скоро избавити рабу Божию имярек от всякия болезни и скорби, и возставити ю от немощи и нечистоты всесильным словом Божиим, Господу помолимся.

Господи, помилуй.

О еже неосужденно и милостивно прияти Господу усопшаго младенца и даровати ему (ей) жизнь будущаго века, Господу помолимся.

Господи, помилуй.

О избавитися нам от всякия скорби, гнева, беды и нужды, Господу помолимся.

Господи, помилуй.

Заступи, спаси, помилуй и сохрани нас Боже, Твоею благодатию.

Господи, помилуй.

Пресвятую, пречистую, преблагословенную, славную Владычицу нашу Богородицу и Приснодеву Марию со всеми святыми помянувше, сами себе и друг друга и весь живот наш Христу Богу предадим.

Тебе, Господи.

Господи Боже, держава Твоя несказанна и слава Твоя непостижима, милость Твоя безмерна и человеколюбие неизреченно; призри на ны, Владыко, и милостию Твоею ущедри ны и молящияся с нами. Яко Тебе подобает всякая слава, честь и поклонение, Отцу и Сыну и Святому Духу, ныне и присно и во веки веков.

Аминь.

Посем:

Господу помолимся.

Господи, помилуй.

Владыко, Господи Иисусе Христе, Боже наш, Боже духов и всякия плоти, Иже от Духа Свята и Марии Девы родивыйся и в вертепе и яслех возлегий ради спасения мира, Ты еси призвавый дети и объемый сия и рекий: «Оставите детей приходити ко Мне и не возбраняйте им, таковых бо есть Царствие Небесное». Ты еси пришедый и исцеляяй всякий недуг в людех, и Твоею смертию смерть поправый, даровав мирови жизнь. Тебе молимся и Тебе просим, призри на рабы Твоя и на достояние Твое, и плач их скорбный о безвременнем преселении новорожденнаго младенца их имярек укроти и утешение им даруй. А иже от них рожденнаго младенца и не приемшаго Святаго Крещения благости Твоея сподоби.

Яко Ты еси покой душам и телесем нашим, Христе Боже наш, и Тебе славу возсылаем со Безначальным Твоим Отцем, и Пресвятым, и Благим, и Животворящим Твоим Духом, ныне, и присно и во веки веков. Аминь.

Священник: Премудрость. Пресвятая Богородице, спаси нас.

Лик: Честнейшую:

Священник: Слава Тебе:

Лик: Слава, и ныне:

И отпуст:

Живыми и мертвыми обладаяй, воскресый из мертвых Христос, истинный Бог наш, молитвами Пречистыя Своея Матери, святых, славных и всехвальных апостол, преподобных и богоносных отец наших и всех святых, не приемшаго Святаго Крещения усопшаго младенца благостию Своею в недрех Авраама учинит, а нас помилует, яко Благ и Человеколюбец.