კოგნიტიური განვითარების პერიოდის ისტორიამდელი ადამიანის პიროვნულობის საკითხისათვის

კიდევ ერთხელ მეცნიერებისა და რელიგიის სინთესზე და პირველი ადამიანების ბიბლიურ სახეზე თეისტური ევოლუციონიზმის კუთხით

(ბიბლიური ჰერმენევტიკური პერსპექტივა XXI საუკუნეში თეისტური ევოლუციის თვალსაზრისით)

ავტორი: იოანე კაზარიანი

II ნაწილი

პირველი ნაწილი იხილეთ ბმულზე

საკითხს იმის სამართლიანობა-უსამართლობაზე, რომ სიკვდილი ყველაზე ვრცელდება, რამდენიმე ალტერნატიული გადაწყვეტა აქვს. რატომ უნდა იტანჯებოდეს ყველა, თუ ერთი დაეცა? უნდა გვესმოდეს, რომ ბიბლიურ დროს მეფე ან მეთაური კორპორატიული პირი იყო, რომლის საქციელიც ყველა ქვეშევრდომზე ვრცელდება. მესოპოტამიის, ეგვიპტეს და ძველი აღმოსავლეთის უძველეს სამეფოებში ზუსტად ასეთი ურთიერთობები იყო დამყარებული. იმ დროს მეფე ხალხის მამა იყო, რომელსაც ღმერთები ან ღმერთი ხალხის მწყემსობის უფლებას ანიჭებდა. მეფე თავის სამწყსოზე იყო პასუხისმგებელი. მეფე უბრალოდ ხალხის მამა კი არ იყო, არამედ მისი მთავარი ქურუმიც, რომელსაც თავის სახელით და ხალხის სახელით ღმერთებს მსხვერპლს წირავდა.

Read more »

კოგნიტიური განვითარების პერიოდის ისტორიამდელი ადამიანის პიროვნულობის საკითხისათვის

კიდევ ერთხელ მეცნიერებისა და რელიგიის სინთესზე და პირველი ადამიანების ბიბლიურ სახეზე თეისტური ევოლუციონიზმის კუთხით (*)

(ბიბლიური ჰერმენევტიკური პერსპექტივა XXI საუკუნეში თეისტური ევოლუციის თვალსაზრისით)

ავტორი: იოანე კაზარიანი

I ნაწილი

 „πίστει νοου̃μεν…“ (Εβρ. 11, 3)

„ყველაზე მშვენიერი, რისი განცდაც შეგვიძლია – ეს არის იდუმალების შეგრძნება. ის ყოველი ჭეშმარიტი მეცნიერებისა და ხელოვნების წყაროა. ვისაც ის არასოდეს არ განუცდია ეს განცდა, ვინც აღტაცებით შეპყრობილი არ გაჩერებულა და დაფიქრებულა, ის მკვდარს ჰგავს, მისი თვალები კი დახუჭულია. ცხოვრების იდუმალებაში შიშნარევმა წვდომამ რელიგიის წარმოქმნას მისცა იმპულსი. ნამდვილი რელიგიურობის საფუძველი იმის ცოდნაა და გრძნობა, რომ მიუწვდომელი მართლაც არსებობს და თავს ავლენს იმ უდიდეს სიბრძნესა და სრულყოფილ სილამაზეში, რომელსაც ჩვენი შეზღუდული შესაძლებლობებით მხოლოდ პრიმიტიულ ფორმებში თუ შევიცნობთ“

ალბერტ აინშტაინი

Read more »

(ბიბლიური ჰერმენევტიკური პერსპექტივა XXI საუკუნეში თეისტური ევოლუციის თვალსაზრისით)

ავტორი: იოანე კაზარიანი

II ნაწილი

პირველი ნაწილი იხილეთ ბმულზე

ყოველივე ზემოთქმული  განსახილველი საკითხის მხოლოდ პროექციაა. ჩვენ ვთავაზობთ მკითხველს, წერილს ოდნავ სხვა, ალტერნატიული კუთხით შეხედოს. ჩვენ ახლა ვერ გავაშუქებთ ევოლუციასა და მასში ადამისა და ევას (როგორც არა პირველი ადამიანების) ადგილთან დაკავშირებულ ყველა საკითხს. ჩვენი პოზიცია მხოლოდ ნაწილობრივ გავაშუქეთ და ჩვენი ხედვის ძირითადი პრინციპები მოვნიშნეთ. წინ კიდევ ბევრი რამ რჩება, კიდევ ბევრი ბიბლიურ-არქეოლოგიური აღმოჩენა გველის. ყურადღებიანი მკითხველი გაგვიგებს და ევოლუციის თეორიასთან დაკავშირებული თანამედროვე მეცნიერული აღმოჩენების შუქზე წერილის სულიერ მხარის ჰერმენევტიკული გააზრებისა და ობიექტურობიდან გამომდინარე ახალ კითხვებს დასვამს. მაგრამ, ამ საკითხის შესახებ ევოლუციის ჭრილში, ვიმედოვნებთ, ვისაუბრებთ ჩვენს შემდეგ სტატიაში უფრო საფუძვლიანად, სადაც შევეცდებით განვიხილოთ, თუ (ჩვენი აზრით) რა გადასცა ადამმა კაცობრიობას. ჩვენ, რა თქმა უნდა, არ ვფიქრობთ, რომ ადამმა კაცობრიობას ბიოლოგიური სიკვდილი გადასცა (რისი ჩვენებაც ამ სტატიაში ვეცადეთ) თავისი ცოდვით დაცემის შედეგად, მაგრამ მას შეეძლო, კაცობრიობისთვის გადაეცა დაკარგული შესაძლებლობა იმისა, რომ უკეთესი გამხდარიყო ან მთელი კაცობრიობისთვის დაკარგული შესაძლებლობის მაგალითად ქცეულიყო. შემდეგ სტატიაში ზუსტად ამ აზრის განვრცობას ვაპირებთ.

Read more »

(ბიბლიური ჰერმენევტიკური პერსპექტივა XXI საუკუნეში თეისტური ევოლუციის თვალსაზრისით)

ავტორი: იოანე კაზარიანი

I ნაწილი

„ვინც წმინდა წერილს განსჯის გარეშე მოუსმენს და ყველაფერს პირდაპირი გაგებით მიიღებს, ის ღმერთზე შეუსაბამოდ იფიქრებს; ხოლო ის, ვინც აზრის სიღრმეს ჩაწვდება, ყოველგვარ გაუგებრობას დაძლევს“

იოანე ოქროპირი

თემა, რომელსაც ამ სტატიაში შევეხებით, თემატიკის მოცულობიდან გამომდინარე, მონოგრაფიაზეა გათვლილი, მაგრამ ფორმატის შეზღუდულობის გამო მხოლოდ ის საკითხებს შევეხებით, რომლებიც უფრო აქტუალურად გვეჩვენება. ჩვენ – მორწმუნე ქრისტიანებს (და განსაკუთრებით მათ, ვინც ეკლესიის აპოლოგეტიკურ-მისიონერულ მისიაშია ჩართული) – ახლო მომავალში მოგვიწევს პასუხი გავცეთ მათ, ვინც ბიოლოგიური ევოლუციონიზმისა და კრეაციონიზმის საკითხებითა და მათი მთელ რიგ საკითხებთან თავსებადობა-შეუთავსებლობით არის დაინტერესებული.

Read more »

I ლექცია ციკლიდან „სიცოცხლე სიცოცხლის შემდეგ“

ავტორი: დეკანოზი ალექსანდრე მენი

ტექსტის მოწოდებისათვის მადლობას ვუხდით თამარ კოტრიკაძეს
და გამოქვეყნების უფლებისათვის – “კავკასიურ სახლს”. 
ალექსანდრე მენი. „სიცოცხლის, სიკვდილისა და რწმენის სიმბოლოს შესახებ“.
თარგმნა თამარ კოტრიკაძემ. თბ., 2019 წ. გვ. 304-331.

დღეს იმაზე ვისაუბრებთ, რაც თითოეულ ადამიანს ეხება. შეიძლება სიცოცხლის ხანმოკლეობა და წარმავალობა დავივიწყოთ, მაგრამ ის ადრე თუ გვიან მაინც შეგვახსენებს თავს.

როდესაც ადამიანი საკუთარ თავს მაღალ იდეალებს უყენებს, მიზნებს ისახავს, ხშირად ავიწყდება, ჩვენი ცხოვრება რამდენად მოკლეა. ბევრი ადამიანი წინათაც და ახლაც რაღაც ღვარძლიანი ნიშნისმოგებით ცდილობს ისეთი მეცნიერული არგუმენტები მოიძიოს, რომელიც ადამიანის სულის უკვდავების შესახებ უძველეს მოძღვრებას გააცამტვერებს. არადა ეს სხვა არაფერია, თუ არა მეცნიერებას ამოფარებული სწრაფვა განადგურებისაკენ, იმისკენ, რომ კაცობრიობას წაერთვას უსანუკვრესი, უძვირფასესი სასოება, თუმცა მისი მესვეურები ამაოდ ირჯებიან, რადგან ცივილიზაციის ყველა ეტაპი, ყველა საზოგადოება სულის უკვდავების იდეისაგან განუყოფელია.

Read more »

ადამიანი არ არსებობს „თავისი“ სამყაროს გარეშე, ეს უკანასკნელი კი არსებობს ღვთიური ნებით, როგორც ადგილი, სახლი, სამყოფელი ადამიანისა, ცხოველებისა და ყველა ქმნილებისა.

მნიშვნელოვანია სწორედ გავიაზროთ ის ბიბლიური ზმნები, რომლებიც განსაზღვრავენ ადამიანის მანდატს ქმნილებაზე და რომლებიც, როგორც წესი, ითარგმნებიან როგორც: „იუფლეთ მასზე; იბატონეთ ზღვაში თევზებზე, ცაში ფრინველებზე, და ყოველ ცოცხალ არსებაზე, რაც კი მიწაზე იძვრის“ (დაბ. 1:28). ადამიანი უნდა იყოს ნაყოფიერი, იბრძოლოს სიკვდილის წინააღმდეგ და განამტკიცოს სიცოცხლე, თავი დაიმკვიდროს და იცხოვროს დედამიწაზე, მაგრამ ეს „ავსეთ დედამიწა“ შეუძლებელია ნიშნავდეს მის გათელვას. გავიხსენოთ ისრაელიანების მიმართება აღთქმულ მიწასთან: მათ უნდა დაესახლებინა ეს მიწა, ეცხოვრათ მასთან სავსე ურთიერთობით, ანუ ჰქონოდათ საკუთრებაში, დაემუშავებინათ და დაეცვათ. სწორედ ეს არის ებრაული ზმნა kavash-ის მნიშვნელობა – არა იმდენად „დაუფლება“, რამდენადაც მიწის პატრონობა სასიყვარულო, ჰარმონიულ და მოწესრიგებულ ურთიერთობაში. Read more »

1. დიაკვნობის ბუნება

მართლმადიდებელ ეკლესიაში დიაკვნობა არ დგას რომაულ-კათოლიკური ეკლესიაში არსებული კრიზისის წინაშე, არც საერთოდ გამქრალა რეფორმატული ეკლესიებისაგან განსხვავებით, მაგრამ უნდა ვაღიაროთ, რომ არც მისთვის განკუთვნილ როლს დაჰბრუნებია. მხოლოდ საღვთიმსახურო ფუნქციამდე დაყვანილმა დიაკვნობამ დაკარგა სოციალური ასპექტი და შეიძინა ზოგიერთი ადმინიატრაციული ფუქნციის ხასიათი, ეს ყოველივე კი, შესაძლოა ვაქციოთ დიაკვნის ჭეშმარიტი დანიშნულების შესახებ დისკუსიის საწყის წერტილად. Read more »

პირველ სექტემბერს მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში ქრისტიანები ლოცულობენ შესაქმის, მისი დაცვისა და გადარჩენისათვის. ის, რაც „შესაქმეში“ იგულისხმება, ამ შემთხვევაში, არის ბუნებრივი გარემო, რომელიც უკვე წლებია იტანჯება ადამიანის უხეში, მომხმარებლური დამოკიდებულებით.

ერთის მხრივ ბუნებრივი რესურსების უკონტროლო და უსამართლო მოპოვებას, მეორე მხრივ კი გარემოს მზარდ დაბიძნურებას პირდაპირი ეფექტი აქვს არა მხოლოდ პლანეტის ეკოლოგიურ მდგრადობაზე, არამედ მილიარდობით ადამიანის სოციალურ და სამართლებრივ მდგომარეობაზე. ამიტომ არის, რომ გასული საუკუნის მეორე ნახევრიდან, მას შემდეგ, რაც ქრისტიანებმა დაიწყეს აქტიური საუბარი შესაქმის გადარჩენაზე, ეს თემა მჭიდროდ დაუკავშირდა სოციალური სამართლიანობისა და ადამიანის ძირითადი უფლებებისა და თავისუფლებების საკითხს. Read more »