ავტორი: იოანე კაზარიანი
ნეოჰერმენევტიკული შეხედულება რომ. 8, 19-23-ზე თეისტური ევოლუციის ჭრილში.
(„დაცემული“ ბუნების საკითხი და თერმოდინამიკის მეორე კანონი)
„რეალობის რაციონალური ბუნების რწმენისთვის ან ყოველშემთხვევაში მისი იმ ნაწილისთვის, რომელსაც ადამიანის გონება წვდება, „რელიგიაზე“ უკეთეს ტერმინს ვერ გამოვნახავ. იქ, სადაც ეს გრძნობა არ არის, მეცნიერება უნაყოფო ემპირიად იქცევა“
ალბერტ აინშტაინი
„გონიერი ქმნილების საბოლოო მიზანი მისი ბუნების შესაძლებლობებს აღემატება“
თომა აქვინელი
წინამდებარე სტატიაში, გვსურს, მკითხველს წმინდა პავლე მოციქულის ცნობილი სიტყვების (რომ. 8, 19-23) ალტერნატიული გაგება შევთავაზოთ. ეს სიტყვები ქმნილების ტანჯვისა და ხრწნისგან ღვთაებრივ განთავისუფლებას ეხება. ისმის კითხვა: რომელ ტანჯვასა და ხრწნაზეა საუბარი? როგორ უნდა გვესმოდეს ტანჯვა და ხრწნა: სულიერად თუ ხორციელად? ადამიანური ბუნების რომელ ტროპოსზეა საუბარი?
