მთავარეპისკოპოსი პეტრე (ლულიე),
მართლმადიდებელი ეკლესია ამერიკაში, 1994.
გთავაზობთ მორიგ ნაშრომს თემიდან: ეკლესია და კალენდრული საკითხი. ჩვენს ერთგულ მკითხველს შევახსენებთ, რომ ამ სფეროში არაერთი ნაშრომი დაიწერა თუ ითარგმნა და გამოქვეყნდა ჩვენს ბლოგზე. კალენდრული საკითხი დღემდე საეკლესიო წრეებში და არა მარტო საეკლესიო წრეებში ერთ-ერთ აქტუალ საკითხად გვევლინება. მიუხედავად მისი აქტუალობისა, ხშირია შემთხვევა, როდესაც ის რიგ ეჭვებს ან გაურკვევლობას ბადებს, ხშირია შემთხვევა, როდესაც მორწმუნე ადამიანი კარგად არაა გათვითცნობიერებული ამ საკითხში. შედეგად, არც თუ ისე იშვიათად ვღებულობთ ამ საკითხის მცდარ და ხანდახან საპირისპირო განმარტებას იქნება ეს რიგითი მორწმუნის თუ სამღვდლო პირის მხრიდან . უფრო მეტიც, ხანდახან მომსწრენიც ვხდებით ამ საკითხის საეკლესიო დოგმატურ სფეროში გადატანისა, რაც არასწორია. ამ მხრივ, მნიშვნელოვანია სრულიად საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქის ილია II-ის სიტყვები, რომელიც მან 2016 წლის 31 იანვარს წმ. სამების სახელობის საკათედრო ტაძარში ქადაგებისას წარმოთქვა: “კალენდარი: ზოგიერთი ეკლესია ძველ სტილზეა, ზოგი ახალზეა, მაგრამ ეს არ არის დოგმატი და ამიტომ დასაშვებია ეს…” [1]. სწორედ ამ საკითხის არადოგმატური ბუნებიდან გამომდინარე უფრო ადვილი აღსაქმელი და დასაშვები იქნება ის განსხვავებული პრაქტიკა, რაც დღემდე ეკლესიის წიაღში არსებობს და რასაც ადგილი ჰქონდა თუნდაც ადრეულ ქრისტიანულ სამყაროში. მიუხედავად ამისა, ეკლესიის ისტორიაში იყო პერიოდები, როდესაც ეკლესიას მოუწია ამ საკითხისადმი თავისი პოზიციის გამომუშავება. ერთ-ერთი მათგანია ეკლესიის მიდგომა აღდგომის დღესასწაულის თარიღთან დაკავშირებით. სწორედ ამ თემატიკას ეძღვნება წარმოდგენილი ნაშრომი, რომელიც ყურადღებას ამახვილებს აღდგომის თარიღზე და მის ებრაული პასექის დღესასწალზე დამოკიდებულებაზე (უფრო სწორად კი მისგან დამოუკიდებლობაზე). ნაშრომს თან ერთვის მთარგმნელის შენიშვნები და 2016-2017 წლების აღდგომის თარიღების მონაცემები.
სტატია ინგლისურიდან თარგმნა და მოამზადა დიაკონმა ირაკლი წაქაძემ
